Gesammeltes Märchen
der Brüder Grimm
De wilde
Mann
Et was emoel en wilden Mann, de was verwünsket,
un genk bie de Bueren in den Goren (Garten), un in?t Korn, un
moek alles to Schande. Do klagden se an eeren Gutsheeren se
können eere Pacht nig mehr betalen, un do leit de Gutsheer
alle Jägers bie ene kummen : we dat Dier fangen könne,
de soll ?ne graute Belohnung hebben. Do kümmt do en ollen
Jäger an, de segd he wüll dat Dier wull fangen. Do
mött se em ?ne Pulle met Fusel (Branntwein), un ?ne Pulle
met Wien, un ?ne Pulle met Beer gierwen (geben), de settet he
an dat Water, wo sick dat Dier alle Dage wäskt. Un do geiht
he achter en Baum stohn, do kümmt dat Dier, un drinket
ut de Pullen, do leckt et alle de Mund, un kickt herüm
ov dat auck well süht. Do wird et drunken, un do geit et
liegen un schlöpd. Do geit de Jäger to, un bind et
an Händen un Föten, do weckt he et wier up, un segd
?du wilde Mann, goh met, söck sast du alle Dage drinken.?
Do nimmt he et mit noh dat adlicke Schloß, do settet se
et in den Thornt, un de Heer geit to andre Nobers, de söllt
seihn (sehen) wat he för?n Dier fangen hed. Do spierlt
ene von den jungen Heerens met?n Ball, un let de in den Thornt
fallen, un dat Kind segd ?wilde Mann, schmiet mie den Ball wier
to.? Do segd de wilde Mann ?den Ball most du sölvst wier
hahlen.? ?Je,? segd dat Kind, ?ich heve kinen Schlürtel.?
?Dann mack du dat du bie dien Mooer eere Tasken kümmst,
un stehl eer den Schlürtel.? Da schlüt dat Kind den
Thornt orpen, un de wilde Mann löpd derut. Do sänk
dat Kind an to schreien ?o wilde Mann, bliev doch hier, ich
kriege süs Schläge.? Do niermt de wilde Mann dat Kind
up de Nacken, un lopd dermet de Wildnis herin; de wilde Mann
was weg, dat Kind was verloren. De wilde Mann de tüt dat
Kind en schlechten Kiel (Kittel) an, un schickt et noh den Görner
an den Kaisers Hof, do mot et fragen ov de kinen Görnersjungen
van dohn (nöthig) hed. Do segd de he wöre so schmeerig
antrocken, de annern wullen nig bie em schlopen. Do seg he he
wull int Strauh liegen, un geit alltied des Morgens fröh
in den Goren, do kümmt em de wilde Mann entgiergen, do
seg he, ?nu waske die, nu kämme di.? Un de wilde Mann mackt
den Goren so schön, dat de Görner et sölvst nig
so gut kann. Un de Prinzessin süt alle Morgen den schönen
Jungen, do seg se to den Görner de kleine Lehrjunge söll
eer een Busk Blomen brengen. Un se frög dat Kind van wat
för Stand dat et wöre, do seg et ja dat wüs et
nig; do giv se em en broden Hohn vull Ducoeten. Es he in kümmt,
giv he dat Geld sinen Heeren, un seg ?wat sall ick do met dohn,
dat bruckt ji men.? Un he moste eer noh enen Busk Blomen brengen,
do giv se em ?ne Aant (Ente) vull Ducoeten, de giv he wier an
sinen Heeren. Un do noh enmoel, do giv se em ?ne Gans vull Ducoeten,
de giv de Junge wier an sinen Heeren. Do ment de Prinzessin
he hev geld, un he hev nix, un do hierothet se em in?t geheem,
un do weeret ehre Öldern so beise, un setten se in dat
Brauhuse, do mot se sick met spinnen ernähren, un he geit
in de Kücke, un helpt den Kock de Broden dreien, unsteld
manxden (zuweilen) en Stück Fleesk, un bringd et an sine
Frau.
Do kümmt so?n gewoltigen Krieg in Engelland,
wo de Kaiser hin mott un alle de grauten Heerens, do segd de
junge Mann he wull do auck hen, ov se nig no en Perd in Stall
hedden, un se saden se hedden noh ent, dat gönk up drei
Beenen, dat wör em gut genog. He settet sick up dat Perd,
dat Perd dat geit alle husepus husepus. Do kümmt em de
wilde Mann in de möte (entgegen), do döt sick so?n
grauten Berg up, do sind wull dusend Regimenter Soldaten un
Offzeers in, do dät he schöne Kleeder an, un krigd
so?n schön Perd. Do tüt (zieht) he met alle sin Volk
in den Krieg noh Engelland, de Kaiser enfänk en so fröndlick,
un begerd en he mög em doh biestoen. He gewinnt de Schlacht,
un verschleit alles. Do dät sick de Kaiser so bedanken
vör em, un frägd wat he för?n Heer wöre,
he segd ?dat froget mie men nig, dat kann ick ju nig seggen.?
He ritt met sin Volk wier ut Engelland, do kümmt em de
wilde Mann wier entgiergen, un döt alle dat Volk wier in
den Berg, un he geit wier up sein dreibeenige Perd sitten. Do
seget de Luide ?do kümmet usse Hunkepus wier an met dat
dreibeenige Perd,? un se froget ?wo hest du achter de Hierge
(Hecke) lägen, un hest schlopen?? ?Je,? segd he, ?wenn
ick der nig wör west, dann hädde et in Engelland nig
gut gohn.? Se segget ?Junge, schwieg stille, süs giv die
de Heer wat up d?Jack.? Un so genk et noh tweenmoel, un ton
derdenmoel gewient he alles; do kreeg he en Stick in den Arm,
do niermt de Kaiser sinen Dock (Tuch), un verbind em de Wunden.
Do neidigt (nöthigt) se em he mög do bie ihnen bliewen,
?ne, ick bliewe nig bie ju, un wat ick sin, geit ju nig an.?
Do kümmet em de wilde Mann wier entgiergen, un deih alle
dat Volk wier in den Berg, un he genk wier up sin Perd sitten,
un genk wier noh Hues. Do lachten de Luide, un segden ?do kümmt
usse Hunkepus wier an, wo hest du doh lägen un schlopen??
He seg ?ick heve förwohr nig slopen, nu is ganz Engelland
gewunnen, un et is en wohren Frerden (Frieden).?
Do segde de Kaiser von den schönen Ritter,
de em hev biestohen; do seg de junge Mann to en Kaiser ?wöre
ick nig bie ju west, et wöre nig guet gahen.? Do will de
Kaiser em wat upn Buckel gierwen, ?ji,? seg he, ?wenn ji dat
nig gleiwen willt, will ick ju minen Arm wiesen.? Un asse he
den Arm wiest, un asse de Kaiser de Wunde süt, do wert
he gans verwündert, un segd ?vielleicht büst du Gott
sölvst ader en Engel, den mie Gott toschickt hev,? un bat
em üm Verzeihnüs dat he so grov met em handelt hädde,
un schenket em sin ganse Kaisersgut. Un de wilde Mann was erlöset,
un stund ase en grauten Künig för em, un vertelde
em de ganse Sacke, un de Berg was en gans Künigsschloß,
un he trock met sine Frau derup, un lerweten vergnögt bis
an eeren Daud.
|