Gesammeltes Märchen
der Brüder Grimm
Dat Mäken
von Brakel
Et gien mal 'n Mäken von Brakel na de
sünt Annen Kapellen uner de Hinnenborg, un weil et gierne
,n Mann heven wulle un ock meinde, et wäre süs neimes
in de Kapellen' sau sank et
'o hilge sünte Anne,
help mie doch bald tom Manne.
Du kennst 'n ja wull:
he wuhnt var'm Suttmerdore'
hed gele Hore.
du kennsc 'n ja wull.'
De Köster stand awerst hünner de Altare un höre
dat, da rep he mit ,ner gans schrögerigen Stimme 'du kriggst
,n nig, du kriggst ,n nig.' Dat Mäken awerst meinde, dat
Marienkinneken, dat bie de Mudder Anne steiht, hedde üm
dat to ropen, da wor et beuse un reip'pepperlepep, dumme Blae,
halt de Schnuten un lat de Möhme kühren (die Mutter
reden).'
|